Hoe het begon
Op mijn twaalfde verjaardag kreeg ik mijn eerste camera, en vanaf dat moment wilde ik alles vastleggen. Wat begon met natuur en dieren, groeide uit tot een passie voor het fotograferen van mensen. Portretten maken vind ik het mooiste wat er is – omdat ik tijdens het fotograferen echt contact maak. Ik wil dat mensen zichzelf kunnen zijn op de foto.
Want als je doet wat je het liefste doet, voelt het nooit als werk.
Van huis uit meegekregen
Fotografie heb ik van huis uit meegekregen. Mijn moeder, die ook fotograaf is, nam me vroeger vaak mee naar fotosessies. Ik hielp mee, maar observeerde vooral: hoe ze contact maakte, mensen op hun gemak stelde en vertrouwen opbouwde – met zowel volwassenen als kinderen. Daar leerde ik dat fotografie zoveel meer is dan alleen op een knopje drukken. Een stagebegeleider zei ooit: ‘Fotografie is 80% omgaan met mensen en 20% de foto maken.’ En precies dat maakt het voor mij zo bijzonder.
Elke shoot is anders
Nu is fotografie mijn werk – en daar ben ik ontzettend dankbaar voor. Ik leg met veel plezier families, kinderen, bruiloften en bedrijven vast, altijd vanuit mijn hart. Vooral het fotograferen van kinderen geeft me energie: als ik hun échte lach vang, ben ik net zo blij als zij. Iedere shoot is anders, en juist die afwisseling houdt het spannend. Geen dag is hetzelfde, en ik leer nog steeds – van mensen, van technieken, en in het vormen van mijn eigen stijl.
